Una mes mas!

Vandaag is het 23 augustus en dat betekent dat we precies nog 1 maand te gaan hebben hier in Valladolid. Het blijft toch jammer dat de tijd zo snel gaat, maar goed... Genoeg sentiment, want in de afgelopen maand hebben we juist weer veel beleeft! Waaronder onze vakantie in, uiteraard Spanje. Want hoewel we in vorige verhalen schreven over onze vele bezoekjes aan allerlei dorpen en steden in Spanje, hebben we ook nog steeds een groot deel van Spanje niet gezien, waaronder het zuiden oftewel Andalucía.

Na een flitsbezoek aan Nederland (1 dag, 2 nachten) om de verjaring van Liset haar vader mee te vieren, zaten we zondag 9 augustus om 7:00u alweer in het vliegtuig terug naar het vertrouwde Madrid. Daar zijn we in de auto gesprongen en aan het einde van de middag waren we in Málaga, in onze Airbnb-stek voor 5 dagen. Na alles gedropt te hebben zijn we door het centrum richting de haven gelopen met de gedachte door te hobbelen naar het strand, maar helaas voelde Liset zich niet zo lekker en dus zijn we na een drankje bij de haven weer lekker rustig naar “huis” gegaan. De volgende dagen ging het gelukkig alweer snel beter en hebben we ons te goed gedaan aan het lekkere eten, de goede wijn en 2 mooie steden in het Zuiden: Córdoba en Granada. In Granada staat het Alhambra, een kasteel-fort-vesting-achtige nederzetting waarvan het grootste gedeelte dateert uit de tijden van de Moorse bezetting van Spanje. Hoewel we niet in Marokko zijn geweest, hadden we wel het idee daar geweest te zijn want de bouwstijl aan de binnenkant was zoals we nog niet eerder hadden gezien. Dat de stad Granada zelf ook leuk zou zijn, kunnen we niet bevestigen, want ’s ochtends lag het bed te lekker en ’s middags waren we lam geslagen met de Spaanse historie met betrekking tot het Alhambra. Interessant, maar vermoeiend! En dus zullen we Granada zelf later moeten gaan bezoeken, ooit… als het uitkomt… Daarnaast ook 2 dagen op het strand gelegen om aan onze Spaanse kleur te werken, want hoewel onze hoofden en armen in Valladolid al redelijk verkleurd waren, was de rest akelig wit en verraadde dat juist dat we niet Spaans zijn.. Nee, niet de lichte haarkleur van Liset, mijn steile haar of onze imperfecte Spaanse syntax , puur onze witte lijven waren de boosdoeners. Gelukkig heeft de zon in het Zuiden daar snel iets aan veranderd en aangezien je nooit precies weet of je goed ingesmeerd bent waren we al snel een mengelmoes van rood-wit-bruin.

Op vrijdag 14 augustus hebben we al onze spullen weer ingepakt en in de auto gezet, om via Ronda naar Cádiz te rijden en zo de Middellandse Zee te verruilen voor de Atlantische Oceaan. Ronda is niet groot en het is dus vrij makkelijk om het gevoel te verkrijgen het historische centrum gezien te hebben. Dé toeristische trekpleister van Ronda is de brug die de kloof overspant tussen het oude en het iets minder oude centrum. Na de brug onder verschillende hoeken te hebben vastgelegd, zijn we weer richting de auto gegaan om onze reis te vervolgen.

Eenmaal in Cádiz zijn we richting de zee gelopen om daar naar de zonsondergang te gaan kijken. Gelijk bleek dat we bij de oceaan waren, want nadat de zon de dag begon aan de andere kant was het toch al straffe en koele windje nog wat kouder. De dagen daarna bestonden voornamelijk uit strandhangen en in de golven van de oceaan springen, want ondanks dat we al een week vakantie hadden, waren we nog niet echt uitgerust. Het strandhangen hebben we maar eenmaal doorbroken met een bezoek aan Sevilla. Weer een mooie stad met veel oude gebouwen en historie, maar wellicht doordat het zondag was en dat zondagen in Spanje over het algemeen niet de drukste dagen zijn, waren we niet dusdanig onder de indruk als dat we van te voren dachten te zijn. Maar goed, we zijn er geweest, we hebben het gezien en dus kan Sevilla wel van de lijst.

Na 10 dagen van het leven in Andalucía te hebben geproefd, moesten we weer naar huis. Donderdag 20 augustus hadden we belooft ons werk weer op te pakken en zo geschiedde…

Gelukkig wel met de weet dat we nog ruim een maand van Valladolid en daarmee Spanje mogen genieten!

Hasta luego!

Liset & Jelle